Starożytne plemię Ugrofińskich - Przodkowie i pochodzenie

Gdzie mieszkają Finowie-Ugrejczycy?

Większość ugrofińskich grup etnicznych, głównie małych i mikro-etnicznych, jest szeroko rozpowszechniona na terytorium Rosji. Należą one do makrogrupy ludów Uralu. Obecnie w Rosji mieszka w sumie 12 ludów ugrofińskich, z czego 10 w części europejskiej i 2 na Syberii Zachodniej.
Najgęściej zaludnione społeczności ugrofińskie mieszkają poza Rosją, a mianowicie Węgrzy (14,5 mln), Finowie (5,1 mln) i Estończycy (1,1 mln) w swoich własnych krajach. Pozostałe to grupy etniczne średniej wielkości, takie jak Lapończycy (Lapps) z 60.000 do 100.000 członków, lub małe narody, takie jak Selkupen z 3.600, Osy z 12.000 lub Ishors z 300 członkami.

Kim są przodkowie Finów-Ugrików?

Przodkowie Uralijczyków (Finów-Ugryjczyków i Samojedów) mogą być kojarzeni z rdzennymi mieszkańcami całej północnej Europy Wschodniej, w tym regionów nadwołżańskich i uralskich. Wpływy Uralu sięgają aż do Syberii, a nawet wśród Jukagiri w północno-wschodniej Eurazji istnieją oznaki kontaktów kulturowych i językowych. Prawdopodobnie w dużych częściach północnej Eurazji istniała ciągłość populacji Uralu od czasów kultur neolitu (III tysiąclecie p.n.e.). Istnieją również oznaki imigracji, nakładających się na siebie i kulturowych wpływów z euroazjatyckich stepów. Kultury chłopskie południowych Uralijczyków Europy rozprzestrzeniają się na północ kosztem kultur myśliwych-zbieraczy, hodowli reniferów i rybołówstwa północnych Uralijczyków (przodków Lapończyków i Samojedów).
Ludy ugrofińskie osiedliły się w 6-4 tysiącleciu p.n.e. wokół Uralu, głównie po ich wschodniej stronie, oraz nad rzeką Ob. Poszczególne grupy wyruszają w kierunku wschodnim i zachodnim między 4000 a 3000 p.n.e. Gałąź ugrofińskiej rodziny językowej składa się z języków dwóch ugrofińskich ludów: Chanty (wschodni Jaks) i Mansi (Voguls) oraz Węgier (Magyar). Po rozwiązaniu wspólnoty ugrofińskiej oddział ugrofiński przeniósł się z zachodniosyberyjskiego obszaru osadniczego w kierunku południowo-wschodnim.

Jakie są ludy uralskie?

Uralickie grupy etniczne współczesnego wieku są pozostałością pierwotnie bardziej rozpowszechnionej populacji. Zwłaszcza w kontaktach z Rosjanami wielu Uralijczyków dokonywało akulturacji i asymilacji językowej.
Od około 10.000 lat Uralijczycy mają kontakt z ludnością indoeuropejską.
Pierwotna ojczyzna Uralijczyków była poszukiwana w regionie Wołgi i jej dopływów na podstawie kryteriów językowo-historycznych. Współczesne badania archeologiczne i genetyczne człowieka dostarczyły wyników, które potwierdzają tę hipotezę. Antropologicznie Uralijczycy są spokrewnieni z populacją mongolską. Profil genomowy Uralu najlepiej zachował się w nasionach Europy Północnej, z których ponad 45% genów nadal pochodzi z Uralu. W profilu genetycznym innych narodów zachowało się znacznie mniej śladów genetycznych, które wskazują na pochodzenie z Uralu. U Finów odsetek genów z Uralu wynosi zaledwie 20%. Ludzka historia genetyczna populacji Uralic jest historią ich de-Uralizacji i stopniowej indogermanizacji.

Jaka jest historia Finów?

Etnogeneza

Pochodzący z Uralu ludność fińska lub proto-fińska od trzeciego tysiąclecia p.n.e. rozprzestrzenił się na północno-wschodnią Europę, do Skandynawii i krajów bałtyckich, czemu towarzyszył ich podział lub stopniowe rozdzielanie. Finowie z Wołgi przenieśli się na południowy zachód. Następnie rozwinęły się nasiona i płetwy bałtyckie. Ci ostatni z kolei podzielili się na przodków Finów i Estończyków.
Jakiś czas pomiędzy narodzinami Chrystusa a rokiem 700 fińskich plemion najechało południową i zachodnią Finlandię. Lapońscy nomadowie (pasterze reniferów) zostali następnie wypchnięci na północ przez fińskich rolników. Prawdopodobnie drogą lądową przez przesmyk karaibski, fińskie plemię Tavastów przybyło do środkowej Finlandii, a częściowo drogą morską przez Zatokę Fińską "prawdziwi Finowie" przybyli z Estonii do południowo-zachodniej Finlandii. Karelianie, którzy podążali za Tavasts nieco bardziej północną trasą, osiedlili się w południowo-wschodniej Finlandii.
Dzisiejszy naród fiński powstał dopiero w późnym średniowieczu i czasach nowożytnych, ponieważ Finlandia - w przeciwieństwie do Danii, Szwecji i Norwegii - nie doświadczyła wczesnego zjednoczenia imperialnego w ramach królestwa narodowego. Różnice w regionalnych sposobach życia i mentalności są zauważalne do dziś. Do 1809 roku Finlandia była częścią Królestwa Szwecji. W latach 1809-1917 Finlandia była autonomicznym Wielkim Księstwem Cesarstwa Carskiego; rosyjski car nosił tytuł Wielkiego Księcia. W tym czasie ludność doświadczyła również swojego "narodowego przebudzenia" w Finlandii. Narodowo-fiński ruch emancypacyjny w rywalizacji z Finlandią i Szwecją kształtował rozwój społeczny do drugiej połowy XIX wieku. W wyniku walki o niepodległość w latach 1917/18 Finlandia uzyskała suwerenność państwową.

Język

Język fiński jest jednym z nadbałtyckich języków fińskich. W tej gałęzi uralskiej rodziny językowej jest ona bliżej związana z językiem karaibskim i estońskim. Poprzez kontakty z sąsiednimi językami, język fiński miał od średniowiecza wiele wpływów na jego słownictwo, system fonetyczny i struktury gramatyczne.

Genetyczne

W profilu genomowym populacji fińskiej można jeszcze zidentyfikować części puli genów moczowodów. To około 20% fińskiego profilu genetycznego. Etnogeneza ludności Finlandii charakteryzuje się ciągłą indoeuropejskością. W wyniku tego procesu mieszania etnicznego udział europejskich genów wzrósł do 80%. Te dysproporcje genomowe są jednym z powodów, dla których Finowie wyglądają jak Skandynawowie, a nie jak typowi Uralijczycy, np. Mari czy Mansen. W budowie ciała niektórych Finów istnieją jednak cechy, które wskazują na dziedzictwo Uralidów, np. niewielki rozmiar w korelacji z zapasami.

Jaka jest historia Estończyków?

Estończycy nie należą etnicznie do Baltów, ale razem z Lapończykami i Finami do ludów ugrofińskich. Niemniej jednak Estonia jest geograficznie uważana za część państw bałtyckich.
Już w piątym tysiącleciu plemienne grupy ugrofińskie osiedliły się w sercu Estonii. W trzecim tysiącleciu p.n.e. ukształtował się profil Finów Morza Bałtyckiego o regionalnej specyfice kulturowej i językowej. W drugim tysiącleciu p.n.e. rozwinęły się kontakty pomiędzy bałtyckimi Finami na północy a bałtyckimi grupami plemiennymi na południu. W ciągu pierwszego tysiąclecia p.n.e. rozwinęła się estońska grupa etniczna. Od połowy I tysiąclecia n.e. Estończycy mają kontakt ze Słowianami Wschodnimi, później głównie z Rosjanami.
Przez najdłuższy czas w swojej historii politycznej Estończycy byli zależni od innych państw. W okresie carskiej władzy rosyjskiej i sowieckiej społeczność estońska znajdowała się pod silną presją akulturacyjną, która pozostawiła ślady językowe w zmianie języka na rosyjski wśród niektórych grup ludności oraz w dwujęzyczności nowoczesności. Język estoński pisany jest od XVII wieku. Bliskie relacje z kulturowo i językowo spokrewnionymi sąsiadami, Finami, szczególnie od XIX wieku, wzmocniły samoocenę Estończyków i zmotywowały do kultywowania estońskiej tożsamości i języka.

Jaka jest historia Węgrów (Magów)?

Węgierski jest jednym z głównych języków ugrofińskiej gałęzi i należy do grupy języków ugrofińskich. Od około 3000 lat język węgierski rozwija się w oderwaniu od innych języków ugrofińskich. Zgodnie z dominującą teorią, Węgrzy pochodzą z koczowniczego ludu, którego "pierwotny dom" jest uważany za region Uralu. Węgierskie grupy plemienne przemieszczały się wraz z tureckimi Bułgarami z Wołgi w VII wieku przez rosyjskie stepy na zachód do Równiny Panońskiej. Główna grabież ziemi Węgrów miała jednak miejsce dopiero w 896 r., kiedy to w Kotlinie Karpackiej walczyło w sumie 7 plemion Węgrów. Awary i Mieszkający tam wówczas Słowianie szybko się asymilowali w następnym okresie. Ta teoria ciągłości została jednak powtórzona i do dziś jest kwestionowana.
Według opinii większości akademickiej można mówić o etnicznej jedności Węgrów (magów) w dzisiejszym rozumieniu tylko od czasu zajęcia przez Węgry ziemi w Kotlinie Karpackiej, ponieważ ich konfederacja plemienna dopiero niedawno powstała z grup o różnym pochodzeniu. Proto-magiarowie ugrofińscy pochodzący z Uralu są więc tylko jednym z elementów, z których uformowali się później Węgrzy. Po pokonaniu Węgrów w bitwie pod Lechfeld w 955 r., wycofali się oni z terytorium dzisiejszej Austrii (z wyjątkiem obecnego Burgenlandu) i osiedlili się na obecnych zachodnich Węgrzech. Stopniowo koczowniczy naród węgierski osiedlił się. Od ostatniej ćwierci X w. Węgrzy byli chrystianizowani pod rządami księcia Gézy i Stephena I. Ten ostatni uważany jest za pierwszego króla Królestwa Węgier, założonego w 1000 roku.
Od XII wieku język węgierski pisany jest alfabetem łacińskim.

Kolejne ludy tubylcze iGENEA

Żydzi Wikinger Celty Niemcy Basken wszyscy rdzenni mieszkańcy

Tak działa analiza pochodzenia DNA

Jedna próbka salivy jest wystarczająca do uzyskania Twojego DNA. Próbkowa kolekcja jest prosta i bezbolesna i może być wykonywana w domu. Do przesłania próbek należy użyć koperty dołączonej do zestawu do pobierania próbek.