Starożytne plemię Bantu - Przodkowie i pochodzenie

Skąd pochodzą Bantusi?

Bantu to wspólny termin dla ponad 400 różnych grup etnicznych w Afryce Południowej i Środkowej. Języki Bantu stanowią podgrupę języków Nigru-Congo. Dziś (2007) jest ponad 200 milionów Bantu. Bantu prawdopodobnie pochodzi z wyżyny Kamerunu i południowo-wschodniej części Nigerii. Jakiś czas temu, w drugim tysiącleciu p.n.e., zaczęli oni rozszerzać swoje terytorium na lasy deszczowe Afryki Środkowej jako plantatorzy roślin korzeniowych. Około 1000 lat później, druga, szybsza faza ekspansji rozpoczęła się dalej na południe i wschód. Gdziekolwiek się udali, mieszali się z mieszkającymi tam grupami i tworzyli nowe społeczeństwa. Około 1000 r. p.n.e., między jeziorem Czad a wielkimi jeziorami wschodniej Afryki rozwinięto wydobycie żelaza - być może bez pomocy z zewnątrz. Kiedy Bantu przejął technologię, obszar osadnictwa już znacznie się powiększył. Uprawiali ziarno i banany oraz hodowali bydło. Kultura Urewe w dzisiejszej Ugandzie jest uważana za pierwszą kulturę Bantu z wczesnej epoki żelaza. Na południe od równika początek epoki żelaza jest zwykle utożsamiany z przybyciem Bantu.

Jak rozprzestrzeniali się Bantusowie?

Wyposażeni w takie umiejętności, wydaje się, że rozprzestrzenili się - raczej w małych grupach żyjących z przesunięcia uprawy - na duże części wschodniej i południowej Afryki. Niedawno bardzo stare znalezisko w pobliżu Maputo na południu Mozambiku, które było bardzo podobne do znalezisk z kultury Kwale (Kenia), doprowadziło do założenia, że Bantu bardzo szybko zasiedliło wybrzeże. Od około 400 r. n.e. Bantu faktycznie mieszkał we wszystkich tych regionach Afryki, w których Europejczycy się z nimi wówczas zetknęli.
Przejście od wczesnej epoki żelaza (niska hodowla zwierząt gospodarskich, niskie zróżnicowanie społeczne) do późnej epoki żelaza (rolnictwo i znaczna hodowla zwierząt gospodarskich, silne zróżnicowanie społeczne, budowa imperium), które od dawna było interpretowane jako ponowny ruch migracyjny, w ostatnich latach coraz częściej postrzegane jest jako rozwój kulturowy bez znaczącej migracji. Chojan, który był sąsiadem Bantu na południowym zachodzie, nie uprawiał pól ani nie wydobył żelaza, ale nauczył się przetwarzać żelazo, np. wykonywać groty włóczni. W przypadku wschodniej Zambii zakłada się wielowiekowe współistnienie epoki żelaza Bantu i epoki kamiennej Choisan, nawet sąsiadujących ze sobą, a w przypadku Botswany jest to udowodnione.

Jaka jest historia Bantusów w czasach kolonizacji?

Osada Bantu nie ucierpiała przed XVII wiekiem na terenach dzisiejszej Namibii i prowincji Cape. Kiedy Jan van Riebeeck około 1652 roku zszedł na ląd przy Przylądku Dobrej Nadziei i założył Kapsztad, nie napotkał tam żadnego Bantu, ponieważ ich obszar osadniczy rozpoczął się zaledwie 700 km na północny wschód od jego nowej kolonii. Rdzennymi sąsiadami pierwszych białych osadników byli San i Khoi Khoi. W związku z napływem europejskich osadników, których potomkowie nazywani są obecnie Afrikaanami (również: Boerami), kolonia przylądkowa powoli się rozprzestrzenia, a Khoi Khoi coraz bardziej uzależnia się od Boerów. Dopiero około 1770 roku Borowie po raz pierwszy zetknęli się z Bantu. Kolonia Przylądkowa znalazła się po raz pierwszy pod panowaniem brytyjskim w 1795 roku, a ostatecznie w 1806 roku.
Na początku XIX wieku miały miejsce ruchy migracyjne zarówno Burów jak i Bantu, co doprowadziło do wojennych konfliktów między grupami i zepchnęło Chojszczyznę do Kalahari: od 1816 roku władca Zulu Shaka zbudował ścisłą organizację wojskową i zaczął krwawo podporządkowywać sobie inne, sąsiednie narody Bantu, co spowodowało ich restrukturyzację i ucieczkę (Mfecane). Wraz z ustawą o likwidacji z 1833 roku, niewolnictwo zostało zniesione w całym Imperium Brytyjskim, w tym w Kolonii Przylądkowej. Od 1835 roku wielu Boerów opuściło Kolonię Przylądkową, przeniosło się na północny wschód jako Voortrekkerzy i założyło tam nowe republiki.

Kolejne ludy tubylcze iGENEA

Żydzi Wikinger Celty Niemcy Basken wszyscy rdzenni mieszkańcy

Tak działa analiza pochodzenia DNA

Jedna próbka salivy jest wystarczająca do uzyskania Twojego DNA. Próbkowa kolekcja jest prosta i bezbolesna i może być wykonywana w domu. Do przesłania próbek należy użyć koperty dołączonej do zestawu do pobierania próbek.